Dag 26 & 27,Thuisreis-Bangkok-Abu Dhabi-Dusseldorf
Door: Kor
13 Augustus 2013 | Nederland, Heerenveen
Vandaag 26 augustus. Mijn laatste dagje tikken. Laatste stukje verslag. Laatste stukje geheugen graven. Gelukkig heb ik tags. Dit om het graven dragelijk te houden. Dragelijk en feitelijk. Om het juist te verwoorden. Juist vast te leggen.
Leuk dat je nog even met de vakantie bezig bent. Niet leuk omdat het ‘werk’ toch een keer af moet. Moeten is nooit leuk. Maar het moet af. Nu. Dus hup met de geit. Graven! Dig Deep!
We schrijven 12 augustus. Onze 26ste reis dag. Dag van uitchecken bij het hotel (Rikka In, 12:00uur). En inchecken op het vliegveld (18:30uur). Die dag dus en alles wat hier tussen zit.
Het is 12:00 uur. We checken uit bij Rikka Inn, Khao San Road Bangkok. Onze vlucht BKK - DUS gaat vanavond om 20.35uur, internationale luchthaven . We hebben bij Rikka Inn een taxi besteld om 16:00uur, zodat we om 17:30uur, ruim de benodigde 3 uren vooraf opstijgen, aanwezig zijn. We hebben dus de hele dag nog de tijd. Tijd om te slenteren. We hadden vandaag gepland om onze ‘resttijd’ in het zwembad te verplonsen. Maar helaas heeft dit Hotel voor de 2de maal tijdens ons verblijf van 4dgn bedacht het zwembad de status “out of order” te geven. Cleaning the pool! Balen! Alweer! Alweer balen. We hadden graag de laatste uurtjes verspeeld met dobberen. Het wordt dus slenteren. Maar we hebben niets meer te slenteren. Er valt niets meer te slenteren. We hebben het allemaal al gezien, gedaan, beleefd.
Onze hoofd staat op vertrekken. We hebben niets meer te zoeken. Onze vakantie is over. Vakantie is op. Vooral in ons hoofd. Op, over en voorbij en dan ga je naar huis. Wij zitten nu gevangen in tijd. Dus verslenteren totdat de taxi ons komt verlossen.
De tassen passen gemakkelijk in de kofferbak. Een kleine taxi is besteld. Voor ons is klein groot genoeg. Slechts 2 grote en 2 kleine rugzakken vergezellen ons deze vakantie. De hele vakantie past hierin.
De rit tijdens de spits gaat vloeiend. Bangkok is groot. Bangkok is druk. Maar het blijkt niet moeilijk te zijn om deze heksenketel te ontglippen. We knijpen er tussenuit. En voordat we er erg in hebben staan we op het vliegveld.
We worden bij de Etihad afgezet. Kunnen gelijk de koffers afgeven. Geen wachttijd. Geen drukte. Just Easy. Het lukt me nog 2x2 stoelen te bemachtigen op de eerste vlucht. Helaas met een rij ertussen, maar beide Windows Seats! Joep en Bink hadden hier zin in. Deze vlucht lukt het; a Flight with a view.
Joep zit naast Dorien. Bink naast mij. Leuk voor de mannen. Beide even 100% aandacht. Quality time!
Deze vlucht gaan de jongens een Grand Slam kijken. De hoofdjes knikken heen en weer. Heen en weer tussen beeldscherm en raam en raam en beeldscherm. Koptelefoon op en laat de zintuig prikkels maar komen!
Abu Dhabi halen we op tijd. Goede vlucht. Geen turbulentie. De enige turbulentie tijdens deze vlucht was tijdens ‘Boarding’. Mijn zakmes zat op de heenweg in mijn grote rugzak. De grote zat in het ruim. Nu zit zakmes in de kleine rugzak. De kleine is handbagage. De metaaldetector zag dit maar pikte dit niet. Detecteren is een. Vinden is twee. Ik was hem vergeten. Ik was me van geen kwaad bewust. 3x met mijn spullendoor de röntgen. 3x visueel inspectie. Iets zit er in. Iets moet er uit. Maar wat? Blijven controleren totdat mijn 'wapen' gevonden is. Onder mijn telefoon zit mijn Zwitsers zakmes! Het mes dat al jaren in mijn broekzak zit. Al vele delen van de wereld met me mee gereisd. Maar zijn reis stopt hier. Hier in de vuilnisbak! Balen!
Abu Dhabi dus vlekkeloos gehaald. We lopen het vliegtuig uit, nu via slurf. Ik zeg nog tegen Joep, "he we hebben een slurf!" Hij denkt even en moet dan lachen. Hij zegt, "wij hebben een slurf, maar niet allemaal pap!" Humor! Lekker adrem en dat om 1200uur ‘s nachts!
Via de slurf verlaten we het vliegtuig. We kunnen de cockpit van ons vliegtuig zien. HUH, er mist een voorraam. Ons vliegtuig mist een raam! Waar raam zat hangt nu een monteur. Deze steekt tot zijn middel uit het vliegtuig. Wat hij daar doet is onduidelijk. Hoe lang hij daar zat ook. Misschien doen de ruitenwissers het niet? Misschien is de piloot bijziend? Misschien gedwongen om de route te kunnen zien. Misschien de hele vlucht? .... ‘Houston we got a problem: ‘Zero visibility…’.
Op Abu Dhabi kleine 2 uurtjes wachten op onze vervolgvlucht. Deze gaat om 02:15uur, boarding om 01:30uur. Het wachten duurt gelukkig niet lang. Boarding gaat snel en het vliegtuig vertrekt op de minuut. Na het taxiën nog even wachten op vrijgave om op te mogen stijgen. Dan gaan de motoren op vol vermogen en de stuwkracht drukt ons achterin onze stoelen. Drukt het vliegtuig naar voren. Steeds sneller naar voren om de aarde te lossen. Om vaste ondergrond in te wisselen voor het vrije luchtruim. Een bijzonder belevenis! Elke keer weer! Voor ons tenminste. Onze kinderen zijn snel gewend. Tijdens het ‘eventjes wachten voor opstijgen’ gaan de hun luikjes dicht. Eventjes is voor hun voldoende om een diepe slaap te vatten. De bulderende motoren worden niet gehoord. De hobbelige baan wordt niet gevoeld. Verdoofd door een diepe droom. Zo vervolgen zij hun reis!
Ons vliegtuig zit vol. Wij bezetten met 4 stoelen de middenrij. Vier stoelen naast elkaar. Helaas nu geen raampjes. Gelukkig wel saampjes!
Voor ons zit een moderne Arabier. ‘Modern’ door géén theedoek, géén badlaken. ‘Arabier’ door wel een harem. ‘Arabier’ door het hebben van een ‘bijzondere gedrag’.
Zijn harem telt 4 vrouwen en 3 kleine kinderen. De man zit een rij voor ons met 2 vrouwen en 2 kinderen. Paar rijen daarvoor zit de rest van zijn gevolg. Vakantie is mooi om nieuwe ervaringen op te doen. Nieuwe culturen op te snuiven. Maar de ‘Arabier’ cultuur begrijp ik. Het gedrag van dit gevolg begrijp ik niet. Iedereen tijdens deze vlucht wordt door deze 8 tellende harem als niet aanwezig beschouwd. Zij zitten op deze vlucht. Zij moeten vliegen. Iedereen moet wijken. Zij moeten bediend worden. Zij moeten hun zin krijgen. Zodat zij hun gang kunnen gaan.
De kinderen worden aan hun lot over gelaten. Dit regelen de stewardessen maar.
De dienbladen met servies en niet gegeten eten wordt voor hun op de grond gegooid. Via de service button worden de stewardessen geroepen en krijgen de opdracht; ‘Clean Up!’. Zelfs een normale 'please' zit niet in hun vocabulaire!
Ik ben ruimdenkend. Blijkbaar heel ruim. Dat door dit soort gedrag, ik hele bijzondere gevoelens koester voor deze mensen. Oude culturen verdienen een oude behandelingen. Lees het oude testament, hier staat een prima beloning voor deze afwijkers. Helaas wordt, de in mijn gedachte reeds gegeven, speciale behandeling door Amnesty afgekeurd. Helaas voor ons. Helaas voor deze Harem, ‘t was opvoedkundig zo correct. Maar bovenal helaas voor de Stewardessen! Zij lijden het meest deze vlucht!
Ik zap wat door de nacht en neem 2 filmen tot me. Cola Whisky erbij om het dragelijk te maken. Om de lange nacht te breken. Niet te veel Cola Whisky, om zelf niet te breken.
Ook Dusseldorp bereiken we iets eerder als gepland. Vloeiende vlucht. Vloeiende landing. Het vliegtuig valt stil. De passagiers komen massaal tot leven. Wat dan chronologisch volgt is:
Vliegtuig uit via de slurf (voorruit zit er nu nog wel in).
Rugzakken halen van de band,
Een bakje echte koffie. Echt goede koffie van de Mc Café – Das leben is zu kurtz für schlechtes cafe –,
De shuttle naar P26 pakken,
Na ruim 3 weken weer in onze eigen auto,
Zelf weer achter het stuur,
Weer links zitten en rechts rijden,
De afgelopen 13 uren zagen er als volgt uit;
-2035 uur vertrek Bangkok
-0215 uur vertrek Abu Dhabi,
-0700 uur aankomst Dusseldorf,
-0900 uur grensovergang D-NL
-1130 uur Thuis Heerenveen!
-1130 uur -Home Sweet Home-
We kopen snel wat warme, verse broodjes bij de bakker. Wat beleg voor op het brood. Snel douchen en eten. 1ste was zit al in de machine. 2de en laatste was vanavond. Rugzakjes weer in de stalling. Hiermee zijn dan de laatste sporen van onze vakantie weg gewerkt.
Jo, Ka en kids komen vanmiddag borrelen. Gezellig!
Zij komen hun vakantie avonturen vertellen.
Wij kunnen onze avonturen vertellen.
Twee heel verschillende vakanties.
Twee heel verschillende bestemmingen.
Twee heel verschillende invullingen.
Met één en exact het zelfde doel.
Tot rust en tot jezelf komen!
Wat rest zijn de herinneringen. Wat rest zijn de foto’s. Daar hebben we beide het uitvoerig over tijdens de borrel. De foto’s houden de herinneringen levend. Deze blog voorziet de herinnering van de juiste details. Ook van deze blog maken we 2 fotoboeken. Een voor Joep en een voor Bink. Als ze achttien zijn krijgen ze deze. Zodat ze deze vakantie voor eeuwig met zich mee kunnen dragen. Mochten ze even wat details missen bij de plaatjes. Kunnen ze het naslaan. Naslaan en opfrissen. Herbeleven!
Letsgothailand zit er op. Letsgothailand is uitgevierd. Wat het volgende vakantie verhaal zal gaan worden is nog onduidelijk. Moet ook nog onduidelijk zijn omdat we deze ervaring nog willen verteren. Opboeren en herbeleven.
Thailand is een prachtig en relaxed land.
Makkelijk bereisbaar. Goed toegankelijk met kinderen.
Met de vele mogelijkheden van vervoer, de vele mogelijkheden van onderdak is het echte basic er wel af. Thailand is enorm gegroeid. Gegroeid in rijkdom. Gegroeid in toerisme. Gegroeid in volwassenheid als vakantieland. De Backpakkers verdwijnen uit beeld en worden opgevolgd door de Samsonitetrekkers. De Samsonitetrekkers vragen bijpassende luxe en kwaliteit. Thailand heeft dit te bieden. Het land van de lach. Biedt wat de klant vraagt. Niets is te gek. Alles kan. Als jij het wilt. Als jij het betaald. Krijg jij het. Allemaal. Allemaal met een lach!. De lach is de olie van deze toeristenmachine. Dat is duidelijk.
Thailand was voor ons een bijzondere bestemming. Om na 16 jaren hier terug te komen. Te zien wat over is van de oude plaatjes. Om nu oude en nieuwe ervaringen te delen met je kinderen. Om gezamenlijk nieuwe belevenissen op te doen. Dit is allemaal gelukt. Het waren prachtige weken. Het was een prachtige reis. Vele mooie herinneringen. Vele kwaliteitsmomenten samen beleefd.
Een mooi samen zijn. Quality Time!.
We hebben nu 2 letsgo’s achter de rug. Waar gaat LetsgoX heen?
De tijd zal het leren.
Eerst nu LetsgoThuis. Alles weer in het vaste stramienen. In vaste ritmes. In vaste dagelijkse bezigheden zoals werk, school, huis, thuis en doe dingen. Je dagelijkse reis door dit leven!
“Khap Kun Kap”
Leuk dat je nog even met de vakantie bezig bent. Niet leuk omdat het ‘werk’ toch een keer af moet. Moeten is nooit leuk. Maar het moet af. Nu. Dus hup met de geit. Graven! Dig Deep!
We schrijven 12 augustus. Onze 26ste reis dag. Dag van uitchecken bij het hotel (Rikka In, 12:00uur). En inchecken op het vliegveld (18:30uur). Die dag dus en alles wat hier tussen zit.
Het is 12:00 uur. We checken uit bij Rikka Inn, Khao San Road Bangkok. Onze vlucht BKK - DUS gaat vanavond om 20.35uur, internationale luchthaven . We hebben bij Rikka Inn een taxi besteld om 16:00uur, zodat we om 17:30uur, ruim de benodigde 3 uren vooraf opstijgen, aanwezig zijn. We hebben dus de hele dag nog de tijd. Tijd om te slenteren. We hadden vandaag gepland om onze ‘resttijd’ in het zwembad te verplonsen. Maar helaas heeft dit Hotel voor de 2de maal tijdens ons verblijf van 4dgn bedacht het zwembad de status “out of order” te geven. Cleaning the pool! Balen! Alweer! Alweer balen. We hadden graag de laatste uurtjes verspeeld met dobberen. Het wordt dus slenteren. Maar we hebben niets meer te slenteren. Er valt niets meer te slenteren. We hebben het allemaal al gezien, gedaan, beleefd.
Onze hoofd staat op vertrekken. We hebben niets meer te zoeken. Onze vakantie is over. Vakantie is op. Vooral in ons hoofd. Op, over en voorbij en dan ga je naar huis. Wij zitten nu gevangen in tijd. Dus verslenteren totdat de taxi ons komt verlossen.
De tassen passen gemakkelijk in de kofferbak. Een kleine taxi is besteld. Voor ons is klein groot genoeg. Slechts 2 grote en 2 kleine rugzakken vergezellen ons deze vakantie. De hele vakantie past hierin.
De rit tijdens de spits gaat vloeiend. Bangkok is groot. Bangkok is druk. Maar het blijkt niet moeilijk te zijn om deze heksenketel te ontglippen. We knijpen er tussenuit. En voordat we er erg in hebben staan we op het vliegveld.
We worden bij de Etihad afgezet. Kunnen gelijk de koffers afgeven. Geen wachttijd. Geen drukte. Just Easy. Het lukt me nog 2x2 stoelen te bemachtigen op de eerste vlucht. Helaas met een rij ertussen, maar beide Windows Seats! Joep en Bink hadden hier zin in. Deze vlucht lukt het; a Flight with a view.
Joep zit naast Dorien. Bink naast mij. Leuk voor de mannen. Beide even 100% aandacht. Quality time!
Deze vlucht gaan de jongens een Grand Slam kijken. De hoofdjes knikken heen en weer. Heen en weer tussen beeldscherm en raam en raam en beeldscherm. Koptelefoon op en laat de zintuig prikkels maar komen!
Abu Dhabi halen we op tijd. Goede vlucht. Geen turbulentie. De enige turbulentie tijdens deze vlucht was tijdens ‘Boarding’. Mijn zakmes zat op de heenweg in mijn grote rugzak. De grote zat in het ruim. Nu zit zakmes in de kleine rugzak. De kleine is handbagage. De metaaldetector zag dit maar pikte dit niet. Detecteren is een. Vinden is twee. Ik was hem vergeten. Ik was me van geen kwaad bewust. 3x met mijn spullendoor de röntgen. 3x visueel inspectie. Iets zit er in. Iets moet er uit. Maar wat? Blijven controleren totdat mijn 'wapen' gevonden is. Onder mijn telefoon zit mijn Zwitsers zakmes! Het mes dat al jaren in mijn broekzak zit. Al vele delen van de wereld met me mee gereisd. Maar zijn reis stopt hier. Hier in de vuilnisbak! Balen!
Abu Dhabi dus vlekkeloos gehaald. We lopen het vliegtuig uit, nu via slurf. Ik zeg nog tegen Joep, "he we hebben een slurf!" Hij denkt even en moet dan lachen. Hij zegt, "wij hebben een slurf, maar niet allemaal pap!" Humor! Lekker adrem en dat om 1200uur ‘s nachts!
Via de slurf verlaten we het vliegtuig. We kunnen de cockpit van ons vliegtuig zien. HUH, er mist een voorraam. Ons vliegtuig mist een raam! Waar raam zat hangt nu een monteur. Deze steekt tot zijn middel uit het vliegtuig. Wat hij daar doet is onduidelijk. Hoe lang hij daar zat ook. Misschien doen de ruitenwissers het niet? Misschien is de piloot bijziend? Misschien gedwongen om de route te kunnen zien. Misschien de hele vlucht? .... ‘Houston we got a problem: ‘Zero visibility…’.
Op Abu Dhabi kleine 2 uurtjes wachten op onze vervolgvlucht. Deze gaat om 02:15uur, boarding om 01:30uur. Het wachten duurt gelukkig niet lang. Boarding gaat snel en het vliegtuig vertrekt op de minuut. Na het taxiën nog even wachten op vrijgave om op te mogen stijgen. Dan gaan de motoren op vol vermogen en de stuwkracht drukt ons achterin onze stoelen. Drukt het vliegtuig naar voren. Steeds sneller naar voren om de aarde te lossen. Om vaste ondergrond in te wisselen voor het vrije luchtruim. Een bijzonder belevenis! Elke keer weer! Voor ons tenminste. Onze kinderen zijn snel gewend. Tijdens het ‘eventjes wachten voor opstijgen’ gaan de hun luikjes dicht. Eventjes is voor hun voldoende om een diepe slaap te vatten. De bulderende motoren worden niet gehoord. De hobbelige baan wordt niet gevoeld. Verdoofd door een diepe droom. Zo vervolgen zij hun reis!
Ons vliegtuig zit vol. Wij bezetten met 4 stoelen de middenrij. Vier stoelen naast elkaar. Helaas nu geen raampjes. Gelukkig wel saampjes!
Voor ons zit een moderne Arabier. ‘Modern’ door géén theedoek, géén badlaken. ‘Arabier’ door wel een harem. ‘Arabier’ door het hebben van een ‘bijzondere gedrag’.
Zijn harem telt 4 vrouwen en 3 kleine kinderen. De man zit een rij voor ons met 2 vrouwen en 2 kinderen. Paar rijen daarvoor zit de rest van zijn gevolg. Vakantie is mooi om nieuwe ervaringen op te doen. Nieuwe culturen op te snuiven. Maar de ‘Arabier’ cultuur begrijp ik. Het gedrag van dit gevolg begrijp ik niet. Iedereen tijdens deze vlucht wordt door deze 8 tellende harem als niet aanwezig beschouwd. Zij zitten op deze vlucht. Zij moeten vliegen. Iedereen moet wijken. Zij moeten bediend worden. Zij moeten hun zin krijgen. Zodat zij hun gang kunnen gaan.
De kinderen worden aan hun lot over gelaten. Dit regelen de stewardessen maar.
De dienbladen met servies en niet gegeten eten wordt voor hun op de grond gegooid. Via de service button worden de stewardessen geroepen en krijgen de opdracht; ‘Clean Up!’. Zelfs een normale 'please' zit niet in hun vocabulaire!
Ik ben ruimdenkend. Blijkbaar heel ruim. Dat door dit soort gedrag, ik hele bijzondere gevoelens koester voor deze mensen. Oude culturen verdienen een oude behandelingen. Lees het oude testament, hier staat een prima beloning voor deze afwijkers. Helaas wordt, de in mijn gedachte reeds gegeven, speciale behandeling door Amnesty afgekeurd. Helaas voor ons. Helaas voor deze Harem, ‘t was opvoedkundig zo correct. Maar bovenal helaas voor de Stewardessen! Zij lijden het meest deze vlucht!
Ik zap wat door de nacht en neem 2 filmen tot me. Cola Whisky erbij om het dragelijk te maken. Om de lange nacht te breken. Niet te veel Cola Whisky, om zelf niet te breken.
Ook Dusseldorp bereiken we iets eerder als gepland. Vloeiende vlucht. Vloeiende landing. Het vliegtuig valt stil. De passagiers komen massaal tot leven. Wat dan chronologisch volgt is:
Vliegtuig uit via de slurf (voorruit zit er nu nog wel in).
Rugzakken halen van de band,
Een bakje echte koffie. Echt goede koffie van de Mc Café – Das leben is zu kurtz für schlechtes cafe –,
De shuttle naar P26 pakken,
Na ruim 3 weken weer in onze eigen auto,
Zelf weer achter het stuur,
Weer links zitten en rechts rijden,
De afgelopen 13 uren zagen er als volgt uit;
-2035 uur vertrek Bangkok
-0215 uur vertrek Abu Dhabi,
-0700 uur aankomst Dusseldorf,
-0900 uur grensovergang D-NL
-1130 uur Thuis Heerenveen!
-1130 uur -Home Sweet Home-
We kopen snel wat warme, verse broodjes bij de bakker. Wat beleg voor op het brood. Snel douchen en eten. 1ste was zit al in de machine. 2de en laatste was vanavond. Rugzakjes weer in de stalling. Hiermee zijn dan de laatste sporen van onze vakantie weg gewerkt.
Jo, Ka en kids komen vanmiddag borrelen. Gezellig!
Zij komen hun vakantie avonturen vertellen.
Wij kunnen onze avonturen vertellen.
Twee heel verschillende vakanties.
Twee heel verschillende bestemmingen.
Twee heel verschillende invullingen.
Met één en exact het zelfde doel.
Tot rust en tot jezelf komen!
Wat rest zijn de herinneringen. Wat rest zijn de foto’s. Daar hebben we beide het uitvoerig over tijdens de borrel. De foto’s houden de herinneringen levend. Deze blog voorziet de herinnering van de juiste details. Ook van deze blog maken we 2 fotoboeken. Een voor Joep en een voor Bink. Als ze achttien zijn krijgen ze deze. Zodat ze deze vakantie voor eeuwig met zich mee kunnen dragen. Mochten ze even wat details missen bij de plaatjes. Kunnen ze het naslaan. Naslaan en opfrissen. Herbeleven!
Letsgothailand zit er op. Letsgothailand is uitgevierd. Wat het volgende vakantie verhaal zal gaan worden is nog onduidelijk. Moet ook nog onduidelijk zijn omdat we deze ervaring nog willen verteren. Opboeren en herbeleven.
Thailand is een prachtig en relaxed land.
Makkelijk bereisbaar. Goed toegankelijk met kinderen.
Met de vele mogelijkheden van vervoer, de vele mogelijkheden van onderdak is het echte basic er wel af. Thailand is enorm gegroeid. Gegroeid in rijkdom. Gegroeid in toerisme. Gegroeid in volwassenheid als vakantieland. De Backpakkers verdwijnen uit beeld en worden opgevolgd door de Samsonitetrekkers. De Samsonitetrekkers vragen bijpassende luxe en kwaliteit. Thailand heeft dit te bieden. Het land van de lach. Biedt wat de klant vraagt. Niets is te gek. Alles kan. Als jij het wilt. Als jij het betaald. Krijg jij het. Allemaal. Allemaal met een lach!. De lach is de olie van deze toeristenmachine. Dat is duidelijk.
Thailand was voor ons een bijzondere bestemming. Om na 16 jaren hier terug te komen. Te zien wat over is van de oude plaatjes. Om nu oude en nieuwe ervaringen te delen met je kinderen. Om gezamenlijk nieuwe belevenissen op te doen. Dit is allemaal gelukt. Het waren prachtige weken. Het was een prachtige reis. Vele mooie herinneringen. Vele kwaliteitsmomenten samen beleefd.
Een mooi samen zijn. Quality Time!.
We hebben nu 2 letsgo’s achter de rug. Waar gaat LetsgoX heen?
De tijd zal het leren.
Eerst nu LetsgoThuis. Alles weer in het vaste stramienen. In vaste ritmes. In vaste dagelijkse bezigheden zoals werk, school, huis, thuis en doe dingen. Je dagelijkse reis door dit leven!
“Khap Kun Kap”
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
