Dag 5 - Elephant World, Thailand.

Het is nu donderdag avond 20.30uur(25 juli). We hebben de reis van Kanchanaburi naar Koh Tao achter de rug. Ik zit nu met m’n kopje thee op de veranda van ons huisje dit stukje te schrijven. Bink, Joep Dorien liggen al te slapen. Ze zijn moe van de reis, moe van de half overgeslagen nacht en moe van de warmte. Ik zit onder het toeziend oog van wat gekko’s dit stukje te schrijven.

Maandag 22 Juli, we gaan vandaag de olifantjes de oren wassen (of zij de onze afh. van hun humeur). We worden door de taxi van de Elephants World opgepikt bij onze resort. Onze resort geeft ons een tas met 4 badlakens mee ivm het natworden op deze excursie, heel attent! Dit zijn van die kleine ongevraagde attenties waardoor dit resort – Oriental Kwai -zich positief weet te onderscheiden. Echt super relaxed! Op aanraden van hun hebben we deze activiteit reeds vooraf geboekt. Want het kon wel druk worden. Nou druk blijkt hier een understatement. Gelukkig hebben we zelf bananen meegenomen want anders wordt het nog ruzie wie wat aan de olifanten mag voeren. Wij hebben zelf, dus zijn onafhankelijk! Nou ja, ze moeten ons nog wel even de olifanten voorbrengen want anders is er niets om aan te voeren en niets om de ah’s en oh’s op los te laten.
Druk, dit ondanks het regenseizoen en ondanks de crisis, geeft wel een andere kijk op deze van in beginsel goed bedoelde opzet van deze Elephant shelter. Alle mensen die komen zijn vrijwilligers en vrijwilligers doen vrijwilligerswerk. Zo moeten wij na het voeren op pad om een auto te vullen met verse gekapte bananenbladeren. Maar door de – vele handen maken licht werk – zijn we hier in 5 minuten mee klaar. Dus de normaal de zo volle dagagenda van; voeren-eten kappen –lunchen – voeren – zwemmen – zwemmen met olifanten schiet aardig op. Zo zijn we bij het begin van de dag al bijna aan het eind van de agenda. Dus improviseren. Onze vrijwillige begeleidster die daar nu 3 weken zit, zit aan het einde van haar tijd. Ook aan het einde van haar inspiratie en zegt “gaan jullie maar lekker zwemmen”. Volgens mij is het in deze chaos voldoende om op te ruimen. Maar met de 37˚C in de schaduw laat ik mij eens van mijn minder sterke kant zien door -niet tegen dit argument te protesteren- Ik heb ook vakantie... Voor de 2de keer deze dag mogen deze mastodonten eten achter de kiezen schuiven zonder dat zij zich ervoor in het zweet te hoeven werken. We brengen hun het eten. Voor de oudjes zonder kiezen wordt van een papje hapklare ballen gemaakt die ze krijgen voorgeschoteld, die ze zonder kauwen naar binnen kunnen werken. Wat hier natuurlijk aan is ben ik even kwijt(?!). Ik zie hier dan ook nog wel een olifanten rollator of rolstoel ten tonele komen als er een zwaarlijvige door zijn gewrichten gaat.
Maar wat blijven dit toch majestueuze en imposante dieren, helemaal van dichtbij zijn wij onder de indruk. Onze kinderen worden er niet snel warm/koud van; die geven deze dikhuiden ongevraagd tijdens het voeren een thaise massage. Beter voor de spijsvertering…
Aan het eind van alle “werkzaamheden” gaan we ons opmaken om met de olifanten te mogen zwemmen. Omdat de groep vandaag (vlgns mij is dit al weken zo) zo groot is mogen alleen de kinderen met de olifanten zwemmen. De staff ziet de vele vele vele beteuterde gezichten op de wal staan waardoor het uiteindelijk dan toch mag. Ook de volwassenen mogen mee zwemmen! Waarschijnlijk heeft de staff begrepen dat het niet fair is om: wel de grote groep mensen tot de dag toe te laten, wel deze financieel uit te kleden en dan niet te laten zwemmen. Dat zou waarschijnlijk op te veel ‘un-likes’ scores opleveren in de social media en dat wil natuurlijk niemand. Dus zwemmen krengen, je vreet er ook van. En zo gaat jong en oud al gierend en brullend ten onder op een olifant in de river Kwai.

Terug bij het resort aangekomen gaan Dorien Joep en Bink lekker zwemmen. Ik zelf wil nog een kleine straf exercitie doen, gerelateerd aan de vele genuttigde Thaise biertjes. Fietsen ging laatst goed, nou een stukje daarvan wou ik gaan hardlopen. Het is wel warm, maar ook veel schaduw dus het moet kunnen. Gewoon de snelheid iets aanpassen. Ik ben al niet zo’n snelle hardloper en nu helemaal kan menig snelwandelaar mij bijhouden want ik kom niet boven de 9 km/h gemiddeld. Dit komt mede doordat ik nu vaak moet wandelen omdat de hier loslopende hondjes geen hardlopers gewend zijn. Hierdoor veranderen deze anders zulke stoïcijnse hondjes in neurotische enkelbijtende kutkeffers. Ik ben al niet helemaal een hondenman en ander mans honden nog iets minder. Bij agressieve honden wordt ik wel helemaal link. Maar goed, ik heb het er mee te doen. Dus vaak stoppen, rustig voorbij lopen en doen of m’n neus bloed en dan snel weer door. De Thaise eigenaren zeggen lachend wat, ik lach al vloekend terug. Ik versta hun niet, zij mij niet.
Na het hardlopen snel nog even met Bink nazwemmen. Joep en Dorien zijn er al uit en zitten lekker te kaarten. Pesten geloof ik, maar daar hebben ze de kaarten toch niet bij nodig... Bink en ik hebben het zwembad alleen. Dus we spetteren er flink oplos. Dan zijn wij ook uitgeblust en schuiven bij Joep en Dorien aan om weer wat lekkers van de kaart te bestellen. Het was weer een enerverende dag. De kinderen vonden uiteindelijk het touwzwaaien bij de olifanten farm het allerleukste. Prachtig zulke opmerkingen als je de balans van de dag hebt opgemaakt.