Dag 10 & 11-Joep & Bink ziek-Rustdag-Montalay Bay

Zaterdag 27 juli, Sairee Beach, Koh Tao.
Beurtelings gaan Dorien en ik de zee in om te snorkelen, of we lezen wat, of werken aan dit verslag. Joep en Bink zijn gisteravond ziek geworden en zijn het nog. Ze nestelen zich met hun plastic ‘in-geval-van-nood-braak-zakje’ in de Play Room. Het enige voordeel van ziek zijn; ongegeneerd de hele dag voor de buis hangen( zonder moppers). We halen ze wel af en toe even naar buiten om te luchten of een slokje ORS. Ziek zijn is niet leuk, dus voorkomen we erger.
Al snorkelend zie je hier de mooiste vissen. Je waant je in ‘Finding Nemo 3D’. Maar dit is live, dit is echt! Niks nep, niks animatie, real nu en hier. En wij maken dit mee.
Wat we zien is prachtig maar ook verschrikkelijk. Prachtig koraal, verschrikkelijk de verwoesting. Verwoesting tgv toeristische welvaart. De vele boten (vroeger verboden) hebben hun de weg vrij gebaand en zo hele stroken koraal vernietigd. Ook zijn er banen waar de zware vissersnetten langs zijn gegaan met een kerkhof van dood koraal achterlatend. Wat er over is, is prachtig. Hier zwemmen de mooiste vissen in de mooiste kleuren. We zien zelfs de schuwe haaien zwemmen die zich verschuilen in het ondiepe water, voor de ‘jagende’ snorkelaar. Ondiep water veilig beschermd boven het koraal. Hier komen normaal de snorkelaars niet want dan haal je jezelf open. Op het strand en bij het zwembad kan je zelfbaatzuchtige randdebielen herkennen aan hun bandage om ellenboog, knie of voet.
Tegen de avond gaan Dorien en de jongens alvast douchen. Ik doe een klein loopje de berg op. Dat is een zandweg trail van ruim 1,5 km alleen maar omhoog. Daar boven vindt je 2 hele mooie dingen, 1ste het ongelofelijke uitzicht, 2de de ruim 1,5 km alleen maar omlaag terug naar het resort, terug naar de douche! De douche de meest begeerlijke beloning na een halfuurtje hardlopen op deze bergtrail in ruim 34˚C.
’S Avonds bij het eten zitten wij aan het diner, Joep en Bink aan hun eten; Cola met Chips. De een om de bacteriën af te doden en de ander om wat zouten en koolhydraten binnen te krijgen. We houden het vandaag vroeg voor gezien. Een nacht bed-toilet en v.v. kost ons allemaal veel energie. Dus we liggen met z’n allen tegen 20:00uur op bed. Lekker bijtanken!
Vroeg op bed is leuk. Maar als je normaal al weinig slaapt loopt, gaat hierdoor je dag/nacht ritme met je aan de haal. Kortom, om 00:00 klaar wakker. Ik weet dan nog niet hoe laat het is, maar na een halfuurtje draaien hoor ik de eerste auto’s. Het zal dus wel tegen 07:00uur zijn denk ik. Dus ik knijp er stiekem tussenuit om van de nood een deugd te maken door m’n dagelijkse baantjes in het zwembad te trekken. Eenmaal buiten de deur zie ik dat het 23:30uur is. De eerste auto’s die ik hoorde bleken de laatste te zijn. K#t! Zit ik hier voor spek en bonen. Wat ga ik doen? Zitten en wachten dan maar totdat ik misschien de slaap kan vatten. Na een tijdje komt ook Dorien naar buiten met hetzelfde gevoel. “Hoe vroeg is het?” vraagt ze. “Hoe laat bedoel je”, zeg ik. Zelfde schutting taal, zelfde gevoel.
We zappen wat door de mailtjes heen om uiteindelijk tegen 01:30uur voor de 2de keer ‘vroeg’ naar bed te gaan.

Zondag 28 juli, Sairee Beach, Koh Tao
Het is nog vroeg als ik mijn baantjes in het zwembad er op heb zitten. Ik zit lekker in de zon op te drogen en zie dit eiland ontwaken. Na een poosje komt Bink mij vergezellen. Hij heeft z’n zwemkleren aan , is dus weer fris en fruitig. Even later komen Joep en Dorien er ook bij. Dus ontbijten. Bink eet dapper mee maar Joep moet er nog niets van hebben. Hij wordt al beroerd van de geurtjes. Na het ontbijt gaat Joep plat. Gisteren heeft Bink dit ook goed gedaan en hopelijk nu Joep ook. Joep maakt zich zorgen of hij morgen, zijn verjaardag ,wel weer beter is. Wij ook.
Wij zitten dus nog even gevangen op dit eiland. Geen gereis als de kinderen ziek zijn. Geen gereis op verjaardagen. Wat we wel kunnen doen is ons voorbereiden op wanneer het reizen wel weer kan. We gaan er van uit dat dinsdag de oversteek naar Koh Samui moet lukken. Niet een al te lange reis. Maar wel zee en wel golven. We zullen het gaan zien, eerst maar checken waar we terecht kunnen. Dorien neemt dat deel voor haar rekening en is de morgen druk met het vinden van een juiste strand, juiste Resort, juiste prijs en beschikbaarheid. Kortom: nogal wat wensen in een land met te veel toeristen. Dat wordt dus puzzelen. Tussendoor krijgen we nog bericht van Kees en Diane, Kim en Niels (onze vrienden opgedaan in LetsgoUSA) dat het niet lukt ons in Thailand te treffen. Jammer! Maar het moet ook allemaal maar in elkaar passen. Nu helaas niet.
De accu van de laptop is leeg maar een keuze waarheen is er niet. We besluiten dat we bij de boot wel zien wie ons wat te bieden heeft. We kennen nu de prijzen, weten welk op strand we wel en niet willen zitten.
Vandaag overleggen we met Joep wat hij uiteindelijk op zijn verjaardag wil gaan doen. Hij is jarig! Hij mag kiezen! We hebben een privé boottrip, rondje eiland gezien voor 3000 Bath (op tip van een bevriende bediende –Gyat). Je kan dan zelf weten waar en hoelang je wilt snorkelen. Joep wil heel graag maar niet de hele dag. Hij wilt ook tv kijken. Jij bent jarig, je bent 10, dus heb je wensen! Have fun, it’s your day! De boottrip is geregeld. Morgen om 10:00uur moeten we klaar staan.
Het is 15:00uur en om 17:00uur gaat de laatste taxi van het resort naar de andere kant van het eiland, naar Sairee Village. Lekker allemaal even douchen en de ‘stad‘ in. We zitten lekker kijkend op de zee genietend van een biertje te wachten op een taxi. Het is 17:00uur maar geen taxi. Normaal wordt er luid geschreeuwd dat er een taxi is, maar nu blijft het rustig. Dorien checkt de receptie, het blijkt dat de taxi reeds vol is en reeds weg is (daarom dus nu geen geschreeuw). Er komt na wat gebel helaas geen taxi’s meer. Gelukkig gaat de ‘laundri-man’ nog met de vuile was naar de andere kant van het eiland en we mogen meerijden. Prima alternatief, hij vraagt uiteindelijk ook de helft minder als de reguliere taxi. Nu zitten we luxe voorin (airco) en niet open achterop. We lopen door de havenplaats via de vele kleding winkeltjes richting Sairee Village. Al met al een kleine 2 uurtjes wandelen. Het is niet de afstand, maar de tijd zit ‘m in het afstruinen van de vele winkeltjes. Op zoek naar die ene broek! Helemaal in Sairee aangekomen komt de verlossing; ”de broek in dat 1ste winkeltje, was toch het leukst”. @#$!.
Dit winkelgedrag speelt zich niet alleen hier, maar overal af. Altijd weer de zelfde conclusie: ‘komen we nog bij dat 1ste winkeltje langs?’ Agghh. Waarom doen vrouwen dit? Het blijft mij een raadsel!
We komen in de hoofdstraat uit (voor zover je dit zo mag noemen). Hier komen en gaan de taxi’s. Het is inmiddels donker. Wat gaan we doen? Hier wat eten en dan met taxi terug of nu terug en op het resort eten. De enige manier om op ons resort te komen is een lastige zandweg door de bergen. Dus eigenlijk willen we nu wel terug. Het vinden van een taxi lukt sneller als verwacht. Doordat een ander koppel ook deels meelift, gaat de prijs omlaag. Dat scheelt vandaag toch bijna weer 500 Bath taxi budget (€10,-).
’S Avonds na het eten gaan de jongens douchen en op bed. Wij zitten dan buiten op het stoepje te wachten totdat ze slapen. We willen slingers voor Joep ophangen en dit moet wel een verrassing zijn. Verrassingen blijft moeilijk met 2 van die energieke en nieuwsgierige knapen. Eerst moeten we ze een paar maal uit elkaar halen; Want stoeien na douchen in een bloedhete kamer is namelijk heel ‘ontspannend’. Vervolgens, als we de slingers en ballonen buiten ophangen - maken we een foto van de versiering., Dan gaat de deur open. Joep. “Ik zag flitsen!?”. Leuk hé verrassingen, Joep houdt er net zo van als ik (totaal niet dus)!